G e o r g i a O 'K e e f f e
เ ธ อ ผู้ ฉ า ย ค ว า ม ง า ม แ ห่ ง ด อ ก ไ ม้
◆ ◆◆ ◆◆ ◆
วันนี้เธอไม่อยู่ที่นี่…
ตรงหน้าต่างบานเดิม สายน้ำเจ้าพระยาและปุยเมฆสีฟ้ายังคงเคลื่อนละล่องไม่หยุดนิ่ง
เรือขนทรายสีฟ้าขลิบขอบสีส้มลำแล้วลำเล่าผ่านสายตาไป
ที่โต๊ะกาแฟริมหน้าต่าง โอคีฟ ของเธอ ผู้หญิงที่เธอหลงรัก
ในชุดกระโปรงบานสีดำ ยังฉายแววตาเบิกบานข้างถ้วยกาแฟใบโปรด
..........
เธอเคยชวนให้ฉันมองผู้หญิงคนนี้ในหนังสือภาพศิลปะด้วยกัน
ในทุ่งนาของอเมริกา ผู้หญิงงามสง่าสมวัยยืนให้ช่างภาพถ่ายรูป
ด้วยท่าทีเชื่อมั่นสวมกอดตัวเองไว้ในอ้อมแขน
◇ ◇◇ ◇◇ ◇
จอร์เจีย โอคีฟ ( Georgia O'Keeffe)
ศิลปินหญิงคนหนึ่งที่ทำงานมุ่งมั่นในงานวาดภาพที่เธอรัก
เธอเป็นชาวอเมริกันที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก
ภาพดอกไม้สีสันร้อนเร่าดั่งทะเลทราย แม้แต่ความงามของเกสรภายในก็ถูกเธอเพ่งมอง
ฉันเคยเห็นภาพวาดโดดเด่นของเธอประดับอยู่ที่ผนังบ้านใครคนหนึ่ง
...เป็นภาพโครงกระดูกหัววัวทัดดอกไม้สีสวยในทุ่งทะเลทราย...
จอร์เจีย โอคีฟเริ่มต้นวาดภาพดอกไม้ภาพแรกในปี คศ. 1924
ดอกกุหลาบขาว พิทูเนีย มอร์นิ่งกลอรี่
ดอกไอริสสีขาว ดอกป๊อบปี้ ดอกลิลลี่..ดอกฮอลลี่ฮ็อกสีดำ...
แต่ละภาพล้วนพาเราเข้าไปใกล้แนบชิด
จนราวกับได้กลิ่นเกสรนั้นอบอวลอยู่ตรงหน้า
อับละอองเรณูในกลีบดอก เบ่งบานรอมวลภมร
บ่งบอกการเริ่มต้นของอีกดอกไม้ และอีกดอกไม้....มิสิ้นสุด
สำหรับโอคีฟแล้ว เธอบอกว่า "เราเกี่ยวข้องกับดอกไม้เสมอ
มือเราแตะกลีบดอก เราก้มลงดมกลิ่น
และริมฝีปากของเราสัมผัสกับกลีบบางของมัน
เรามอบดอกไม้ให้กัน
แต่น้อยครั้งเหลือเกินที่เราจะมีโอกาสมองดูดอกไม้อย่างจริงจัง.."
อีกนัยยะหนึ่ง ดอกไม้ ก็คือสัญลักษณ์ของเพศหญิงที่ลึกล้ำ
เช่นที่หลายคนมองภาพดอกไม้ของโอคีฟไปในทางนั้น...
เธอมองภาพหนึ่งของโอคีฟในเงาแดดข้างกระท่อมโรงนา
ซึ่งอัลเฟรด สตีกลิช เจ้าของแกลลอรี่ชื่อดัง และเป็นช่างภาพ
สามีคู่ชีวิตของโอคีฟเป็นคนบันทึกภาพไว้มากมาย
...................
เธอพึมพำบอกว่าอยากอยู่กับฉันจนแก่เฒ่า ทำงานศิลปะด้วยกัน
ในบ้านเล็กๆ กลางธรรมชาติ มีดอกไม้ที่เราปลูกเองตัดมาใส่แจกันทุกวัน
"ชีวิตจะต้องการอะไรมากไปกว่านี่อีกเล่า…
นอกจากอ้อมแขนคนที่เรารัก และทำงานดีๆประดับไว้แก่โลก.."
ช่างเหมือนเธอ...โอคีฟออกเดินทางใช้ชีวิตไปมาระหว่างบ้านที่อยู่ร่วมกับสตีกลิช
กับการเดินทางไปแสวงหาแรงบันดาลใจในการสร้างงานศิลปะ
เมื่อโอคีฟอายุ 62 ปี จึงได้เดินทางไปปักหลักที่บ้านกลางทะเลทราย
ในรัฐนิวเม็กซิโก หลังจากที่สตีกลิชเสียชีวิตลง
….จากนั้นจอร์เจีย โอคีฟก็ใช้ชีวิตเดินทางรอบโลก
และกลับมาบ้าน เพื่อสร้างสรรค์งานตามแบบฉบับของเธอ
จนตราบวาระสุดท้ายที่ลมหายใจแห่งศิลปะหยุดลง...
◆ ◆◆ ◆◆ ◆
วันนี้เธอไม่อยู่ที่นี่...
แต่โอคีฟผู้หญิงที่แต่งแต้มดอกไม้
ให้งามเกินกว่าดอกไม้ ยังอยู่กับฉันที่นี่ ...
เ ธ อ ผู้ ฉ า ย ค ว า ม ง า ม แ ห่ ง ด อ ก ไ ม้
◆ ◆◆ ◆◆ ◆
วันนี้เธอไม่อยู่ที่นี่…
ตรงหน้าต่างบานเดิม สายน้ำเจ้าพระยาและปุยเมฆสีฟ้ายังคงเคลื่อนละล่องไม่หยุดนิ่ง
เรือขนทรายสีฟ้าขลิบขอบสีส้มลำแล้วลำเล่าผ่านสายตาไป
ที่โต๊ะกาแฟริมหน้าต่าง โอคีฟ ของเธอ ผู้หญิงที่เธอหลงรัก
ในชุดกระโปรงบานสีดำ ยังฉายแววตาเบิกบานข้างถ้วยกาแฟใบโปรด
..........
เธอเคยชวนให้ฉันมองผู้หญิงคนนี้ในหนังสือภาพศิลปะด้วยกัน
ในทุ่งนาของอเมริกา ผู้หญิงงามสง่าสมวัยยืนให้ช่างภาพถ่ายรูป
ด้วยท่าทีเชื่อมั่นสวมกอดตัวเองไว้ในอ้อมแขน
◇ ◇◇ ◇◇ ◇
จอร์เจีย โอคีฟ ( Georgia O'Keeffe)
ศิลปินหญิงคนหนึ่งที่ทำงานมุ่งมั่นในงานวาดภาพที่เธอรัก
เธอเป็นชาวอเมริกันที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก
ภาพดอกไม้สีสันร้อนเร่าดั่งทะเลทราย แม้แต่ความงามของเกสรภายในก็ถูกเธอเพ่งมอง
ฉันเคยเห็นภาพวาดโดดเด่นของเธอประดับอยู่ที่ผนังบ้านใครคนหนึ่ง
...เป็นภาพโครงกระดูกหัววัวทัดดอกไม้สีสวยในทุ่งทะเลทราย...
จอร์เจีย โอคีฟเริ่มต้นวาดภาพดอกไม้ภาพแรกในปี คศ. 1924
ดอกกุหลาบขาว พิทูเนีย มอร์นิ่งกลอรี่
ดอกไอริสสีขาว ดอกป๊อบปี้ ดอกลิลลี่..ดอกฮอลลี่ฮ็อกสีดำ...
แต่ละภาพล้วนพาเราเข้าไปใกล้แนบชิด
จนราวกับได้กลิ่นเกสรนั้นอบอวลอยู่ตรงหน้า
อับละอองเรณูในกลีบดอก เบ่งบานรอมวลภมร
บ่งบอกการเริ่มต้นของอีกดอกไม้ และอีกดอกไม้....มิสิ้นสุด
สำหรับโอคีฟแล้ว เธอบอกว่า "เราเกี่ยวข้องกับดอกไม้เสมอ
มือเราแตะกลีบดอก เราก้มลงดมกลิ่น
และริมฝีปากของเราสัมผัสกับกลีบบางของมัน
เรามอบดอกไม้ให้กัน
แต่น้อยครั้งเหลือเกินที่เราจะมีโอกาสมองดูดอกไม้อย่างจริงจัง.."
อีกนัยยะหนึ่ง ดอกไม้ ก็คือสัญลักษณ์ของเพศหญิงที่ลึกล้ำ
เช่นที่หลายคนมองภาพดอกไม้ของโอคีฟไปในทางนั้น...
เธอมองภาพหนึ่งของโอคีฟในเงาแดดข้างกระท่อมโรงนา
ซึ่งอัลเฟรด สตีกลิช เจ้าของแกลลอรี่ชื่อดัง และเป็นช่างภาพ
สามีคู่ชีวิตของโอคีฟเป็นคนบันทึกภาพไว้มากมาย
...................
เธอพึมพำบอกว่าอยากอยู่กับฉันจนแก่เฒ่า ทำงานศิลปะด้วยกัน
ในบ้านเล็กๆ กลางธรรมชาติ มีดอกไม้ที่เราปลูกเองตัดมาใส่แจกันทุกวัน
"ชีวิตจะต้องการอะไรมากไปกว่านี่อีกเล่า…
นอกจากอ้อมแขนคนที่เรารัก และทำงานดีๆประดับไว้แก่โลก.."
ช่างเหมือนเธอ...โอคีฟออกเดินทางใช้ชีวิตไปมาระหว่างบ้านที่อยู่ร่วมกับสตีกลิช
กับการเดินทางไปแสวงหาแรงบันดาลใจในการสร้างงานศิลปะ
เมื่อโอคีฟอายุ 62 ปี จึงได้เดินทางไปปักหลักที่บ้านกลางทะเลทราย
ในรัฐนิวเม็กซิโก หลังจากที่สตีกลิชเสียชีวิตลง
….จากนั้นจอร์เจีย โอคีฟก็ใช้ชีวิตเดินทางรอบโลก
และกลับมาบ้าน เพื่อสร้างสรรค์งานตามแบบฉบับของเธอ
จนตราบวาระสุดท้ายที่ลมหายใจแห่งศิลปะหยุดลง...
◆ ◆◆ ◆◆ ◆
วันนี้เธอไม่อยู่ที่นี่...
แต่โอคีฟผู้หญิงที่แต่งแต้มดอกไม้
ให้งามเกินกว่าดอกไม้ ยังอยู่กับฉันที่นี่ ...
