วันนั้นไปเทศน์ที่...สิงห์บุรี...เทศน์ให้ครูฟัง...
ครูนั่งกันเต็มห้องประชุม... ๒-๓ ร้อยคน...
พวกครูผู้ใหญ่...พวกผู้อำนวยการ...ก็นั่งโซฟาข้างหน้า...
มีครูผู้ชายคนหนึ่ง...นั่งเก้าอี้ข้างหน้า...เหยียดขา...
ตาแดง...โงนไป...โงนมา...เมา....
ชาวบ้านเวลาฟังพระเทศน์.เขาพนมมือกันหมด...มันไม่พนมมือ...
แถมเวลาพระเทศน์...มันกระดิกขา...เคาะจังหวะอีก.
ผู้อำนวยการอยู่ข้างหน้า...พยายามจ้องหน้ามัน...
มันหันหนี...ไม่สบตา...ทำเป็นไม่รู้ ไม่ชี้...
อาตมาเทศน์ไปสักพัก...ทนไม่ไหว...เลยถามว่า...
'โยม...ทำไมไม่ไหว้พระล่ะ...'
'พระเดี๋ยวนี้ประพฤติตัวไม่ค่อยดี...ไหว้แล้วเสียมือ...'
แน๊ะ...มันเมาเหล้ากลิ่นคลุ้ง...จนโงหัวไม่ขึ้น...
ยังเสือกมาสอนพระอีก...
'โยม...ที่พระเทศน์นี่...ท่านเอาธรรมะของพระพุทธเจ้ามาสอนเรา...
ไม่ใช่ความคิดของท่าน...การที่เราไหว้...เวลาพระเทศน์...
เป็นการบูชาธรรม...เป็นการแสดงความเคารพพระพุทธเจ้า...'
ไม่ไหว้...
'โยม...อาตมาขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?'
'ถามอะไร...?'
'ระหว่างเรายกมือไหว้พระเอง..กับมีคนจับมือให้ไหว้พระ..อันไหนดีกว่ากัน...?
ระหว่างสวดมนต์เอง...กับนอนให้พระสวดให้...อันไหนดีกว่ากัน..?'
มันเงียบ...ไม่ตอบ...คงเริ่มสำนึกบาปแล้วล่ะ...
อาตมารีบถามต่อเลย...เดี๋ยวจะช้าไป...
'โยม...เคยไปวัดบ้างไหม...?'
'ไม่ไป...ไม่ชอบวัด...'
'โยม...ระหว่างเดินไปวัดเอง...กับเขาหามไปวัด...อันไหนดีกว่ากัน...?'
มันจ้องตาเขม็งเลย...แล้วลุกขึ้นยืน....
'นี่...หลวงพี่...ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม...?'
'ได้...'
'ระหว่างเดินกลับวัดเอง.กับมีคนหามกลับวัด...อันไหนดีกว่ากัน...?'
